Een taalontwikkelingsstoornis is een stoornis in het leren van taal. Sommige kinderen zijn laat met praten. Ze beginnen bijvoorbeeld pas op 3-jarige leeftijd met het praten in zinnen. Er is dan sprake van een vertraagde taalontwikkeling, wat niet per se problematisch hoeft te zijn. Bij andere kinderen verlopen stukjes van de taalontwikkeling anders dan gemiddeld.

 

Een kind kan bijvoorbeeld een grote woordenschat hebben. Het begrijpt alles wat er gezegd wordt ook uitstekend. Maar het heeft moeite met het verwoorden van datgene wat het wil vertellen. Dan is er sprake van een afwijkende taalontwikkeling.

 

Hoe weet je of er sprake is van een taalontwikkelingsstoornis? Kinderen die daar last van hebben, kunnen een of meer van de volgende kenmerken vertonen:

​

 

het kind kent weinig woorden;

· het kind heeft moeite om op een woord te komen;

· het kind vertelt vaak hetzelfde (vaak dezelfde woorden);

· het kind maakt veel fouten in zijn zinnen;

· het kind maakt erg korte zinnen;

· het kind berijpt vaak niet wat er verteld wordt;

· het kind klapt dicht, of zegt: “Dat weet ik niet” als er een vraag       wordt gesteld;

· het kind is stil en praat weinig;

· het kind lijkt niet te luisteren;

· het kind praat met veel denkpauzes, stopwoorden en               herhalingen;

· het kind wordt driftig als het niet begrepen wordt, of als het zelf       iets niet begrijpt.

 

Problemen met praten kunnen grote gevolgen hebben als ze niet worden onderkend. Als je bepaalde dingen niet goed begrijpt of niet goed duidelijk kunt maken, kan dat leiden tot misverstanden in de communicatie. Die frustraties worden soms vertaald in agressief of juist teruggetrokken gedrag.

​

Een stoornis in de mondelinge taal kan ook negatieve gevolgen hebben voor het leren lezen en schrijven. En omdat taal ook een belangrijke rol speelt bij het denken, kunnen taalproblemen de oorzaak zijn (of worden) van leerproblemen of leerachterstanden.

 

Bron: spreektaal.nl

​